داوری بین‌المللی یا دادگاه؟ کدامیک برای کسب‌وکار شما بهتر است
در دنیای پیچیده و پویای تجارت بین‌المللی، اختلافات تجاری بخشی جدایی‌ناپذیر از همکاری‌های جهانی به شمار می‌روند. این اختلافات ممکن است از نقض مفاد قرارداد، تأخیر در اجرای پروژه‌ها، مشکلات کیفی محصولات، یا اختلافات مالی ناشی شوند. هنگامی که کسب‌وکارها، سرمایه‌گذاران یا کارآفرینان با شرکای تجاری، تأمین‌کنندگان یا مشتریان در کشورهای مختلف همکاری می‌کنند، انتخاب روش مناسب برای حل‌وفصل اختلافات—داوری بین‌المللی یا دادگاه—می‌تواند تأثیر عمیقی بر موفقیت، پایداری و حتی اعتبار آنها داشته باشد. اما کدام گزینه برای کسب‌وکار شما مناسب‌تر است؟ در این مقاله جامع، با بررسی عمیق مزایا، معایب، فرآیندها، سناریوهای کاربردی و نکات حقوقی هر روش، به شما کمک می‌کنیم تا تصمیمی آگاهانه و استراتژیک بگیرید. برای مشاوره تخصصی در این زمینه، می‌توانید با خلیل آسایش، وکیل ایرانی برجسته در دبی و امارات و متخصص بین‌المللی با تجربه گسترده در اروپا، تماس بگیرید.
داوری بین‌المللی چیست و چگونه کار می‌کند؟
داوری بین‌المللی یک روش جایگزین حل اختلاف (ADR) است که در آن طرفین به‌صورت داوطلبانه توافق می‌کنند اختلاف خود را به یک یا چند داور بی‌طرف و مستقل واگذار کنند. این داوران، که معمولاً از میان متخصصان حقوقی، فنی یا تجاری انتخاب می‌شوند، پس از بررسی شواهد، استدلال‌ها و قوانین قابل‌اجرا، تصمیم نهایی (رأی داوری) را صادر می‌کنند. این فرآیند اغلب بر اساس شرط داوری مندرج در قرارداد یا توافق جداگانه پس از بروز اختلاف انجام می‌شود.
داوری بین‌المللی تحت نظارت نهادهای معتبر جهانی یا منطقه‌ای انجام می‌گیرد، از جمله:
• اتاق بازرگانی بین‌المللی (ICC) در پاریس
• مرکز داوری بین‌المللی لندن (LCIA)
• مرکز بین‌المللی حل‌وفصل اختلافات سرمایه‌گذاری (ICSID) در واشنگتن
• مرکز داوری بین‌المللی دبی (DIAC)
• مرکز داوری سنگاپور (SIAC)
داوری به دلیل ویژگی‌هایی مانند محرمانگی، انعطاف‌پذیری و سرعت، به‌ویژه در قراردادهای بین‌المللی، به گزینه‌ای محبوب در میان کسب‌وکارها تبدیل شده است.
فرآیند داوری بین‌المللی
فرآیند داوری بین‌المللی معمولاً شامل مراحل زیر است:
1. توافق بر داوری: طرفین یا در قرارداد خود شرط داوری را درج می‌کنند یا پس از بروز اختلاف به‌صورت جداگانه بر داوری توافق می‌کنند. شرط داوری باید دقیق باشد و جزئیاتی مانند نهاد داوری، محل، زبان و قانون حاکم را مشخص کند.
2. انتخاب داوران: طرفین می‌توانند داوران را مستقیماً انتخاب کنند یا از نهاد داوری بخواهند داوران بی‌طرف را تعیین کند. معمولاً یک یا سه داور (بسته به پیچیدگی پرونده) انتخاب می‌شوند.
3. ارائه شواهد و استدلال‌ها: هر طرف مدارک، شواهد، گزارش‌های کارشناسی و استدلال‌های حقوقی خود را به داوران ارائه می‌دهد.
4. جلسات استماع: جلسات داوری ممکن است به‌صورت حضوری، آنلاین یا ترکیبی برگزار شود. این جلسات معمولاً خصوصی هستند.
5. صدور رأی: داوران پس از بررسی جامع، رأی داوری را صادر می‌کنند که معمولاً الزام‌آور و نهایی است.
6. اجرا: رأی داوری تحت کنوانسیون نیویورک (1958) در بیش از 160 کشور قابل‌اجرا است، که این امر داوری را به ابزاری قدرتمند برای اجرای حقوق در سطح جهانی تبدیل می‌کند.
مزایای داوری بین‌المللی
داوری بین‌المللی به دلایل متعددی برای کسب‌وکارهای فعال در تجارت جهانی جذاب است:
1. محرمانگی کامل: برخلاف دادگاه‌ها که جلسات و اسناد آنها معمولاً عمومی و قابل‌دسترس هستند، داوری کاملاً محرمانه است. این ویژگی برای کسب‌وکارهایی که در حوزه‌های حساس مانند فناوری، مالکیت فکری، داروسازی یا انرژی فعالیت می‌کنند، حیاتی است. برای مثال، یک شرکت فناوری که نگران افشای اسرار تجاری خود است، می‌تواند با خیال راحت به داوری مراجعه کند.
2. سرعت و کارایی: داوری معمولاً در بازه زمانی 6 ماه تا 2 سال (بسته به پیچیدگی پرونده) به نتیجه می‌رسد، در حالی که دعاوی قضایی ممکن است سال‌ها طول بکشد. برای نمونه، یک اختلاف تجاری در حوزه ساخت‌وساز تحت نظارت ICC ممکن است در 6 تا 12 ماه حل شود.
3. تخصص داوران: داوران معمولاً متخصصانی با تجربه عمیق در حوزه‌های خاص هستند. مثلاً در یک اختلاف در صنعت نفت و گاز، می‌توانید داوری با سابقه در این صنعت انتخاب کنید که درک عمیقی از پیچیدگی‌های فنی و حقوقی داشته باشد.
4. اجرای بین‌المللی: کنوانسیون نیویورک تضمین می‌کند که آرای داوری در اکثریت قریب به اتفاق کشورهای جهان قابل‌اجرا باشند. این ویژگی در مقایسه با احکام قضایی که اجرای آنها در خارج از کشور صادرکننده دشوار است، یک مزیت بزرگ محسوب می‌شود.
5. انعطاف‌پذیری رویه‌ای: طرفین می‌توانند زبان، محل، تعداد داوران و قانون حاکم بر داوری را آزادانه انتخاب کنند. برای مثال، یک شرکت ایرانی و یک شرکت اماراتی می‌توانند دبی را به‌عنوان محل داوری، انگلیسی را به‌عنوان زبان و قوانین انگلستان را به‌عنوان قانون حاکم انتخاب کنند.
6. حفظ روابط تجاری: داوری به دلیل ماهیت غیرخصمانه‌تر و خصوصی‌تر، به طرفین کمک می‌کند تا روابط تجاری خود را حفظ کنند یا حداقل از تخریب آنها جلوگیری کنند.
7. کنترل بیشتر طرفین: در داوری، طرفین کنترل بیشتری بر فرآیند دارند، از جمله انتخاب داوران، تعیین جدول زمانی و توافق بر رویه‌های رسیدگی.
معایب داوری بین‌المللی
با وجود مزایای متعدد، داوری بین‌المللی نیز محدودیت‌هایی دارد که باید در نظر گرفته شوند:
1. هزینه‌های بالا: هزینه‌های داوران، نهادهای داوری، وکلا و سایر هزینه‌های جانبی (مانند اجاره محل جلسات) می‌تواند قابل‌توجه باشد. برای مثال، هزینه‌های داوری در ICC برای یک پرونده پیچیده ممکن است به صدها هزار دلار برسد.
2. عدم امکان تجدیدنظر: آرای داوری معمولاً نهایی و الزام‌آور هستند و تنها در موارد استثنایی (مانند فساد داور، تخلف رویه‌ای یا نقض اصول عدالت) قابل ابطال‌اند. این ویژگی می‌تواند برای طرفی که معتقد به خطای داوران است، مشکل‌ساز باشد.
3. وابستگی به توافق اولیه: بدون وجود شرط داوری در قرارداد، طرفین باید پس از بروز اختلاف بر داوری توافق کنند، که ممکن است به دلیل عدم همکاری یکی از طرفین دشوار یا غیرممکن باشد.
4. محدودیت در اقدامات اجباری: داوران نمی‌توانند اقداماتی مانند توقیف اموال، احضار اجباری شاهدان یا صدور احکام موقت را به‌راحتی اعمال کنند، مگر اینکه طرفین به آنها چنین اختیاری داده باشند.
5. پیچیدگی در پرونده‌های چندجانبه: در پرونده‌هایی که چندین طرف یا قرارداد درگیر هستند، هماهنگی و مدیریت داوری می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.
دادگاه: گزینه سنتی برای حل اختلافات
مراجعه به دادگاه به معنای طرح دعوی در سیستم قضایی یک کشور یا، در موارد خاص، در دادگاه‌های بین‌المللی مانند دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ) یا دیوان دائمی داوری (PCA) است. این روش معمولاً زمانی انتخاب می‌شود که شرط داوری در قرارداد وجود ندارد، یکی از طرفین به دنبال استفاده از قوانین قضایی خاص است یا طرفین نتوانند بر داوری توافق کنند.
فرآیند دادگاه
فرآیند رسیدگی در دادگاه معمولاً شامل مراحل زیر است:
1. طرح دعوی: شاکی پرونده خود را در دادگاه صالح (بر اساس قوانین صلاحیت قضایی) ثبت می‌کند.
2. رسیدگی اولیه: دادگاه صلاحیت خود را بررسی می‌کند و طرفین مدارک و شواهد اولیه را ارائه می‌دهند.
3. جلسات دادرسی: جلسات معمولاً به‌صورت علنی برگزار می‌شود و شواهد، استدلال‌ها و شهادت‌ها بررسی می‌شوند.
4. صدور حکم: قاضی یا هیئت قضایی پس از بررسی، حکم نهایی را صادر می‌کند.
5. تجدیدنظر: در بسیاری از سیستم‌های قضایی، امکان درخواست تجدیدنظر در دادگاه‌های بالاتر وجود دارد.
6. اجرا: اجرای حکم در داخل کشور صادرکننده معمولاً ساده است، اما در خارج از کشور ممکن است با چالش‌هایی همراه باشد.
مزایای مراجعه به دادگاه
دادگاه‌ها به دلایل زیر ممکن است برای برخی کسب‌وکارها جذاب باشند:
1. شفافیت فرآیند: جلسات دادگاه معمولاً عمومی هستند و اسناد به‌صورت شفاف منتشر می‌شوند. این ویژگی برای شرکت‌های دولتی یا سازمان‌هایی که شفافیت برایشان اولویت دارد (مانند نهادهای عمومی یا خیریه‌ها) مهم است.
2. امکان تجدیدنظر: اگر طرفی معتقد باشد که در رأی دادگاه خطایی رخ داده، می‌تواند درخواست تجدیدنظر کند، که این امکان در داوری وجود ندارد.
3. قدرت اجباری: دادگاه‌ها می‌توانند اقداماتی مانند توقیف اموال، احضار اجباری شاهدان، یا صدور احکام موقت (مانند ممنوعیت انتقال دارایی) را اعمال کنند، که در داوری معمولاً ممکن نیست.
4. هزینه کمتر در برخی موارد: در کشورهای با سیستم قضایی کارآمد، هزینه‌های دادرسی ممکن است کمتر از داوری باشد، به‌ویژه برای دعاوی کوچک یا پرونده‌های ساده.
5. حمایت قانونی گسترده: سیستم‌های قضایی معمولاً چارچوب قانونی محکمی دارند که از حقوق طرفین حمایت می‌کند، به‌ویژه در کشورهایی با قوانین پیشرفته مانند انگلستان، سنگاپور یا امارات.
معایب دادگاه
با وجود مزایا، دادگاه‌ها نیز محدودیت‌هایی دارند که باید در نظر گرفته شوند:
1. زمان‌بر بودن: رسیدگی‌های قضایی ممکن است سال‌ها طول بکشد، به‌ویژه در کشورهایی با سیستم قضایی شلوغ. برای مثال، یک دعوی تجاری در برخی کشورهای خاورمیانه ممکن است بین 2 تا 5 سال زمان ببرد.
2. عدم تخصص قضات: قضات ممکن است تجربه کافی در حوزه‌های تخصصی مانند قراردادهای پیچیده بین‌المللی، فناوری پیشرفته یا صنایع خاص نداشته باشند، که می‌تواند منجر به تصمیم‌گیری‌های غیربهینه شود.
3. چالش‌های اجرای بین‌المللی: اجرای احکام قضایی در کشورهای دیگر دشوار است، مگر اینکه توافق‌نامه‌های دوجانبه یا چندجانبه‌ای بین کشورها وجود داشته باشد. این در حالی است که آرای داوری تحت کنوانسیون نیویورک به‌راحتی قابل‌اجرا هستند.
4. افشای اطلاعات حساس: جلسات عمومی دادگاه ممکن است اسرار تجاری، اطلاعات مالی یا داده‌های استراتژیک کسب‌وکار را افشا کند، که برای شرکت‌های فعال در صنایع حساس یک ریسک بزرگ است.
5. خصومت بیشتر: فرآیند قضایی معمولاً خصمانه‌تر از داوری است و می‌تواند روابط تجاری را به‌شدت تحت تأثیر قرار دهد یا حتی آنها را تخریب کند.
داوری یا دادگاه: کدام برای کسب‌وکار شما مناسب‌تر است؟
انتخاب بین داوری بین‌المللی و دادگاه به عوامل متعددی بستگی دارد، از جمله ماهیت کسب‌وکار، نوع و پیچیدگی اختلاف، بودجه، نیاز به محرمانگی و اهداف استراتژیک شما. در ادامه،
سناریوهای عملی و توصیه‌های کاربردی برای انتخاب بهترین روش ارائه شده است:
1. کسب‌وکارهای با نیاز به محرمانگی
اگر در حوزه‌هایی مانند فناوری اطلاعات، مالکیت فکری، داروسازی، نفت و گاز یا صنایع دفاعی فعالیت می‌کنید، داوری بین‌المللی به دلیل محرمانگی کامل گزینه‌ای ایده‌آل است. برای مثال، یک شرکت نرم‌افزاری که نگران افشای کد منبع یا الگوریتم‌های اختصاصی خود است، می‌تواند با انتخاب داوری از این ریسک جلوگیری کند.
2. پروژه‌های زمان‌حساس
برای پروژه‌های بزرگ مانند قراردادهای ساخت‌وساز، زیرساخت یا انرژی، که تأخیر در حل اختلاف می‌تواند هزینه‌های هنگفتی به همراه داشته باشد، داوری به دلیل سرعت و انعطاف‌پذیری مناسب‌تر است. برای نمونه، یک اختلاف در پروژه ساخت یک پل یا نیروگاه می‌تواند در داوری DIAC در 6 تا 18 ماه حل شود، در حالی که دادگاه ممکن است سال‌ها زمان ببرد.
3. قراردادهای بدون شرط داوری
اگر قرارداد شما شرط داوری ندارد و طرف مقابل پس از بروز اختلاف با داوری موافقت نمی‌کند، چاره‌ای جز مراجعه به دادگاه نخواهید داشت. در این موارد، انتخاب دادگاه صالح (مانند دادگاه‌های دبی، لندن یا سنگاپور) و مشاوره با وکیل متخصص اهمیت زیادی دارد.
4. کسب‌وکارهای حساس به هزینه
برای دعاوی کوچک یا کسب‌وکارهای با بودجه محدود، دادگاه در کشورهایی با سیستم قضایی کارآمد (مانند امارات یا سنگاپور) ممکن است مقرون‌به‌صرفه‌تر باشد. بااین‌حال، باید هزینه‌های غیرمستقیم مانند زمان، وکلا و اجرای احکام را نیز در نظر بگیرید.
5. اجرای احکام در کشورهای مختلف
اگر احتمال می‌دهید که نیاز به اجرای حکم در چندین کشور دارید (مثلاً توقیف دارایی‌های طرف مقابل در اروپا، آسیا یا خاورمیانه)، داوری به دلیل پشتیبانی کنوانسیون نیویورک گزینه بهتری است. برای مثال، رأی داوری صادره در دبی می‌تواند در انگلستان، سنگاپور یا حتی ایالات متحده اجرا شود.
6. کسب‌وکارهای دولتی یا عمومی
شرکت‌های دولتی یا نهادهای عمومی ممکن است به دلیل الزامات قانونی یا نیاز به شفافیت، دادگاه را ترجیح دهند. بااین‌حال، حتی در این موارد، داوری می‌تواند با تنظیم دقیق شرط داوری و انتخاب نهاد معتبر، گزینه‌ای مناسب باشد.
مثال عملی
فرض کنید یک شرکت ایرانی با یک شرکت اماراتی در پروژه‌ای مشترک در دبی (مانند ساخت یک مجتمع تجاری) همکاری می‌کند. اگر اختلاف مالی بر سر پرداخت‌ها یا کیفیت کار رخ دهد، داوری در مرکز داوری بین‌المللی دبی (DIAC) می‌تواند سریع‌تر، محرمانه‌تر و با هزینه‌های قابل‌پیش‌بینی‌تر باشد. این فرآیند ممکن است در 12 ماه به نتیجه برسد و رأی صادره در کشورهای دیگر نیز قابل‌اجرا باشد. اما اگر قرارداد شرط داوری نداشته باشد و طرفین نتوانند بر داوری توافق کنند، طرفین ممکن است مجبور به مراجعه به دادگاه‌های امارات شوند، که احتمالاً 2 تا 4 سال زمان می‌برد و اطلاعات پروژه در معرض افشا قرار می‌گیرد.
چگونه قراردادهای بین‌المللی خود را برای حل اختلاف بهینه کنید؟
برای جلوگیری از مشکلات حقوقی و انتخاب بهترین روش حل اختلاف، رعایت نکات زیر در تنظیم قراردادهای بین‌المللی ضروری است:
1. درج شرط داوری دقیق
شرط داوری باید شامل جزئیات کلیدی باشد تا از ابهام و اختلافات بعدی جلوگیری شود. این جزئیات شامل موارد زیر است:
o نهاد داوری: مانند ICC، DIAC یا LCIA
o محل داوری: مانند دبی، لندن یا سنگاپور
o زبان داوری: مانند انگلیسی یا عربی
o قانون حاکم: مانند قوانین انگلستان، امارات یا سنگاپور
o تعداد داوران: یک یا سه داور
مثال شرط داوری:
“هرگونه اختلاف ناشی از این قرارداد یا مرتبط با آن، از طریق داوری تحت قوانین اتاق بازرگانی بین‌المللی (ICC) در دبی، به زبان انگلیسی و بر اساس قوانین انگلستان حل‌وفصل خواهد شد. داوری توسط سه داور انجام می‌شود.”
2. انتخاب قانون حاکم مناسب
انتخاب قانون حاکم بر قرارداد تأثیر زیادی بر نتیجه اختلافات دارد. قوانینی مانند قوانین انگلستان، سنگاپور یا امارات به دلیل شفافیت، پیش‌بینی‌پذیری و پذیرش جهانی برای قراردادهای بین‌المللی مناسب‌اند. برای مثال، قوانین انگلستان به دلیل چارچوب حقوقی پیشرفته و سابقه طولانی در تجارت بین‌المللی، انتخابی محبوب است.
3. مشاوره با وکیل متخصص
وکیلی مانند خلیل آسایش، وکیل ایرانی برجسته در دبی و امارات با تجربه گسترده در اروپا، می‌تواند قراردادهای شما را با دقت تنظیم کند، شرط داوری مناسب را پیشنهاد دهد و از بروز اختلافات پرهزینه جلوگیری کند. مشاوره حقوقی پیش از امضای قرارداد می‌تواند از مشکلات حقوقی آینده پیشگیری کند.
4. پیش‌بینی سناریوهای احتمالی
در قرارداد، سناریوهای احتمالی مانند نقض قرارداد، تأخیر یا تغییرات در پروژه را پیش‌بینی کنید و راه‌حل‌های مشخصی (مانند جریمه، داوری سریع یا میانجی‌گری) برای آنها تعیین کنید.
5. استفاده از میانجی‌گری به‌عنوان گام اولیه
در برخی موارد، می‌توانید شرطی در قرارداد درج کنید که پیش از داوری یا دادگاه، طرفین ابتدا به میانجی‌گری (Mediation) مراجعه کنند. این روش غیرالزام‌آور و کم‌هزینه می‌تواند به حل اختلافات بدون نیاز به فرآیندهای طولانی کمک کند.
چرا مشاوره با وکیل بین‌المللی ضروری است؟
مشاوره با وکیل متخصص در حقوق بین‌الملل می‌تواند تفاوت بین موفقیت و شکست در تجارت جهانی را رقم بزند. خلیل آسایش، وکیل ایرانی در دبی و امارات، با سال‌ها تجربه در اروپا و تخصص عمیق در زمینه‌های زیر می‌تواند به شما کمک کند:
• داوری بین‌المللی: راهنمایی در انتخاب نهاد داوری، تنظیم شرط داوری و مدیریت فرآیند داوری.
• تنظیم قراردادهای تجاری: طراحی قراردادهای ضدگلوله که از منافع شما در برابر ریسک‌های حقوقی محافظت می‌کنند.
• حل اختلافات پیچیده: ارائه راه‌حل‌های حقوقی خلاقانه برای اختلافات تجاری در حوزه‌های مختلف مانند ساخت‌وساز، فناوری، انرژی و بازرگانی.
• اجرای آرای داوری و احکام قضایی: کمک به اجرای آرای داوری یا احکام قضایی در کشورهای مختلف تحت کنوانسیون نیویورک یا توافق‌نامه‌های دوجانبه.
ایشان با دانش گسترده در قوانین بین‌المللی و تجربه عملی در بازارهای جهانی، راه‌حل‌های حقوقی متناسب با نیازهای خاص کسب‌وکار شما ارائه می‌دهند. برای تماس با خلیل آسایش، می‌توانید از طریق وب‌سایت رسمی یا شماره تماس رسمی اقدام کنید.
نتیجه‌گیری: بهترین مسیر برای کسب‌وکار شما
انتخاب بین داوری بین‌المللی و دادگاه به نیازها، بودجه، نوع اختلاف و اهداف استراتژیک کسب‌وکار شما بستگی دارد. اگر محرمانگی، سرعت، تخصص داوران و اجرای جهانی برایتان اولویت دارد، داوری بین‌المللی، به‌ویژه با نظارت نهادهای معتبر مانند ICC، DIAC یا LCIA، گزینه‌ای ایده‌آل است. اما اگر شفافیت، امکان تجدیدنظر یا کاهش هزینه‌های اولیه را ترجیح می‌دهید، دادگاه در کشورهایی با سیستم قضایی کارآمد ممکن است مناسب‌تر باشد.
بااین‌حال، بهترین راه برای محافظت از منافع خود، پیشگیری از اختلافات از طریق تنظیم قراردادهای هوشمند و مشاوره با وکیل متخصص است. خلیل آسایش، وکیل ایرانی برجسته در دبی و امارات با تجربه در اروپا، می‌تواند شما را در این مسیر همراهی کند تا از ریسک‌های حقوقی در امان بمانید و در بازارهای جهانی موفق شوید.
برای مشاوره حقوقی تخصصی، تنظیم قراردادهای بین‌المللی یا حل اختلافات تجاری، همین امروز با خلیل آسایش تماس بگیرید و کسب‌وکار خود را در برابر چالش‌های حقوقی ایمن کنید.
پرسش‌های متداول درباره داوری و دادگاه
1. تفاوت اصلی داوری و دادگاه چیست؟
داوری یک فرآیند خصوصی، سریع و محرمانه است که توسط داوران متخصص انجام می‌شود و آرای آن معمولاً نهایی هستند. در مقابل، دادگاه عمومی، زمان‌بر و با امکان تجدیدنظر است و توسط قضات اداره می‌شود.
2. آیا داوری همیشه گران‌تر از دادگاه است؟
نه لزوماً. در دعاوی بزرگ، داوری ممکن است به دلیل سرعت بیشتر و کاهش هزینه‌های غیرمستقیم (مانند تأخیر در پروژه‌ها)، در نهایت مقرون‌به‌صرفه‌تر باشد. بااین‌حال، هزینه‌های اولیه داوری (مانند هزینه داوران و نهاد داوری) می‌تواند بالا باشد.
3. چگونه می‌توانم با خلیل آسایش مشاوره کنم؟
برای مشاوره با خلیل آسایش، وکیل ایرانی در دبی و امارات، می‌توانید از طریق وب‌سایت رسمی یا شماره تماس رسمی اقدام کنید. ایشان آماده ارائه مشاوره تخصصی در زمینه داوری، قراردادها و حل اختلافات هستند.
4. آیا می‌توانم پس از بروز اختلاف به داوری مراجعه کنم؟
بله، اما این نیازمند توافق طرفین پس از بروز اختلاف است. اگر قرارداد شما شرط داوری نداشته باشد، ممکن است طرف مقابل با داوری موافقت نکند، که در این صورت دادگاه تنها گزینه خواهد بود.
5. چگونه از اجرای رأی داوری مطمئن شوم؟
آرای داوری تحت کنوانسیون نیویورک (1958) در بیش از 160 کشور قابل‌اجرا هستند. بااین‌حال، برای اطمینان از اجرا، مشاوره با وکیل متخصص در اجرای آرای داوری (مانند خلیل آسایش) ضروری است.
6. آیا داوری برای همه انواع اختلافات مناسب است؟
خیر. داوری برای اختلافات تجاری، قراردادی و سرمایه‌گذاری مناسب است، اما برای پرونده‌های کیفری، خانوادگی یا برخی دعاوی عمومی (مانند ورشکستگی) قابل‌استفاده نیست.
